1) Vraag : De uitspraak “Ramadân karîm”… Is Allah niet al-Karîm ?
Antwoord : Dit heeft geen basis. Hun uitspraak “ramadân karîm”, deze heeft geen basis. Wat betreft “ramadân sharîf”, “ramadân mubârak”, “ramadân ‘adhîm”, deze beschrijvingen verschijnen in veschillende overleveringen. ‘Adhîm, mubârak, sharîf, er is geen probleem (met deze termen). Wat karîm betreft, dan ken ik hier geen oorsprong voor.
Shaykh Sâlih al-Fawzân....
Antwoord : Dit heeft geen basis. Hun uitspraak “ramadân karîm”, deze heeft geen basis. Wat betreft “ramadân sharîf”, “ramadân mubârak”, “ramadân ‘adhîm”, deze beschrijvingen verschijnen in veschillende overleveringen. ‘Adhîm, mubârak, sharîf, er is geen probleem (met deze termen). Wat karîm betreft, dan ken ik hier geen oorsprong voor.
Shaykh Sâlih al-Fawzân....
2) Vraag : Wanneer de vastende person in zonde vervalt en die zonde wordt hem verboden, zegt hij : “Ramadân karîm”. Wat is de regelgeving van deze uitspraak en wat is de regelgeving van dit gedrag ?
Antwoord : Het oordeel daarvan is dat deze uitspraak “ramadân karîm” niet authentiek is, er moet eerder gezegd worden “ramadân mubârak” of iets wat erop lijkt, want de (maand) ramadân is niet degene die geeft zodat ze vrijgevig (karîm) kan genoemd worden. Het is eerder Allah die er gunst in geplaatst heeft en er een deugdzame maand van gemaakt heeft en van de periode om (de vasten) te verrichten één van de zuilen van de islam heeft gemaakt.
En het is alsof degene die dit zei, denkt dat het nobele karakter van deze periode het toestaat om er zonden in te plegen. En dit is in tegenstelling met wat de mensen van kennis hebben gezegd, namelijk dat de zonden vermenigvuldigd worden op deugdzame momenten en plaatsen, dus dit is het tegenovergestelde van wat deze persoon aannam.
En ze hebben gezegd : Het is verplicht voor de mens dat hij Allah ‘azza wajalla altijd en overal vreest, in het bijzonder tijdens deugdzame periodes en nobele plaatsen.
En Allah ‘azza wajalla zei :
يا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
O jullie die geloven, het vasten is jullie verplicht, zoals het ook verplicht was voor hen vóór jullie. Hopelijk zullen jullie Allah vrezen. [S. al-Baqara, v. 183]
Dus de wijsheid achter de verplichting om te vasten is de vrees (taqwa) voor Allah ‘azza wajalla door Zijn bevelen uit te voeren en Zijn verboden te vermijden. En het is (authentiek) bevestigd dat de Profeet (sallAllâhu ‘alayhi wasallam) gezegd heeft :
من لم يدع قول الزور، والعمل به، والجهل، فليس لله حاجة في أن يدع طعامه وشرابه
“Wie valse getuigenissen en het daarnaar handelen en de onwetendheid niet achterwege laat, Allah heeft het niet nodig dat hij zijn eten en drinken laat.” [al-Bukhârî 1903]
Vasten is een aanbidding voor Allah, een opvoeding voor de ziel en een bescherming voor haar tegen de verboden van Allah. En het is niet zoals deze onwetende heeft gezegd, namelijk dat door het nobele karakter en de zegening van deze maand, het verrichten van zonden erin is toegestaan.
Shaykh Muhammad ibn Sâlih al-‘Uthaymîn.
[Bron : Majmû’ Fatâwâ war-Rasâ’il 20/254]
0 reacties:
Een reactie posten